A dream doens’t become reality through magic, it takes sweat, determination and hard work – Colin Powell
Soms zou ik wel willen dat ik er af en toe een toverspreuk tegenaan kon gooien, zodat dingen nét iets makkelijker zouden gaan of hele nare dingen gewoon compleet verdwijnen…maar ja…Over sommige mensen hoor je wel eens zeggen dat ze voor het geluk zijn geboren. Niet dat ik ongelukkig ben, integendeel. Ik vind mijn geluk in kleine dingen. De zon die weer schijnt, een witte boterham met pindakaas waar je ineens heel veel zin in hebt, een wandeling door het bos of thee drinken met een vriendin. Maar ik weet ook dat ik voor de grotere dingen hard moet werken. Het komt me, zoals bij de meeste mensen, niet zomaar aanwaaien. En toch had ik deze keer toch weer een beetje hoop. Ik hoopte zo dat ik gewoon auditie kon gaan doen, dat mensen direct lyrisch zouden zijn, dat ik al op de volgende -ronde-stapel zou liggen en dat ik zomaar een nieuw avontuur zou inrollen. Maar helaas… Gisteren kreeg ik een mail. ‘Bedankt voor uw inzet, maar u bent helaas niet door.’ En mocht je het je afvragen, ‘over de uitslag kan niet worden gecorrespondeerd’. Helaas, dikke, vette, witte boterham met pindakaas! Ik had er even goed de balen van, want stiekem had ik me hier al op zitten verheugen. Maar The Talent Project gaat verder zonder mij.Het mocht niet zo zijn en daar zal dan wel weer een reden voor zijn..
Dat laatste had ik nog niet gedacht of letterlijk een half uur later kom ik een oude bekende tegen. Zij begint meteen over een popkoor en dat ze me dit al heel lang wilde vertellen, omdat ze het idee heeft dat ik dat echt iets voor mij zou zijn. Ik ben direct enthousiast, we wisselen informatie uit en ik ben me er vandaag meteen in gaan verdiepen. Het klinkt gaaf! Ik heb zin om meer te gaan zingen en wie weet welke deuren er via deze weg weer worden geopend.
Zou er dan toch een pad voor me uitgestippeld zijn waar ik geen weet van heb? Hopelijk is het die met de minste weerstand.
————————
Sometimes I wish I could throw a magic spell to make things a little easier or to make bad things disappear. Some people seem te be born lucky. Not that I am unhappy, not at all. I find my happiness in the small things. The sun that finally shines after a week of rain, a slice of white bread with peanut putter just because you can, walking through the woods are having tea with a good friend. But I know I have to work hard for the ‘big things’. It never seems to come easy. And I know many of you will recognize that. But even though I know that, I still had my hopes up again for this one. I was really hoping I could go for an audition, that they would like me right away, that I would end up on the definitely-going-to-the-next-round-stack and that I could roll into this new adventure without one drop of sweat. But I was wrong…
Yesterday I opened my mailbox and there it was…’thank you for your enthusiasm, but unfortunately you didn’t make it through’. And in case you were wondering ‘no correspondence will be entered into.’ Too bad, peanut butter spread! (Hahahahha that’s a Dutch saying, but it sounds hilarious if you translate it) I felt devastated, because secretly I already pictured myself on that show. But I guess The Talent Project will go on without me. It wasn’t supposed to be and I guess the universe has its reasons for it.
And you know what, half an hour after I said that to myself I bumped into an old friend. And she starts telling me there is something she wanted me to know for a while now. So she told me about this popmusic-choir and that they have a department for young talents. They perform all over the country and she kept thinking that she would see me doing that. It got me interested right away, because it sounded really awesome! So she sended me the website and today I checked it out. I’m looking forward to start singing more and who know what doors will be opened by joining the choir. It feel like it was meant to be. Who knows there is a certain path planned for me to follow after all.
I just hope I’m taking the right exit!